بررسی مقایسه ای سطح سرمی crp با حساسیت بالا در بیماران با سندرم حاد کرونر

مقدمه: افزایش روزافزون بیماری های قلبی عروقی به ویژه بیماری های عروق کرونر باعث گردیده است که مرگ و میر در اثر ابتلا به این بیماری ها در اکثر مناطق جهان در صدر ده عامل مرگ و میر قرار گیرد. پیش از این عوامل خطری مانند دیابت ملیتوس، فشار خون، سیگار و هیپرلیپیدمی به عنوان علل اصلی بیماری ایسکمیک قلب شناخته بودند، ولی در بررسی های جدید مشخص شد که بسیاری از بیماران هیچ یک از این عوامل خطر را ندارند. در مطالعات جدید عوامل خطر جدید (novel risk factor) معرفی شدند که از جمله ی آن ها علل التهابی می باشند که یکی از مشخص ترین آن ها افزایش crp با حساسیت بالا (high sensitive c-reactive protein یا hs-crp) می باشد. روش ها: این مطالعه یک پژوهش توصیفی تحلیلی بود که در بیمارستان دکتر شریعتی اصفهان انجام شد. جامعه ی آماری مورد مطالعه شامل تما می بیمارانی بود که با علایم سندرم حاد کرونری و با درد تیپیک همراه با تغییرات الکتروکاردیوگرافی و یا افزایش تروپونین مراجعه کرده بودند. افراد واجد شرایطی که حاضر به شرکت در مطالعه بودند، وارد مطالعه شدند. چک لیست مربوط به اطلاعات دموگرافیک، عوامل خطر و وجود انفارکتوس میوکارد تکمیل شد و آزمایش crp برای همه ی بیماران انجام گرفت. اطلاعات به دست آمده توسط نرم افزار آماری spss نسخه ی 17 آنالیز شد. یافته ها: در مجموع 80 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند که 57 نفر آن ها مرد (3/71 درصد) و 23 نفر آن ها زن (8/28 درصد) بودند. میانگین سنی کل افراد مورد مطالعه، 6/12 ± 9/56 سال بود. از بین 4 عامل خطر اصلی مورد بررسی، هیپرلیپید می بیشترین فراوانی را به خود اختصاص داده بود؛ به طوری که در 32 نفر (40 درصد) بیماران مشاهده شد. افزایش فشار خون با 29 مورد (3/36 درصد)، مصرف سیگار با 24 مورد (30 درصد) و ابتلا به دیابت با 13 مورد (3/16 درصد) در مراتب بعدی، قرار داشتند. میانگین crp در بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد بدون بالا رفتن قطعه ی st (nstemi یا non-st elevated myocardial infarction) و با بالا رفتن قطعه ی st (stemi) به ترتیب 8/1 ± 61/2 و 91/1 ± 87/4 میلی گرم در لیتر بود (05/0 > p). در گروه مبتلایان به stemi هیچ یک از افراد hs-crp کمتر از 1 میلی گرم در لیتر نداشتند، در حالی که در گروه آنژین صدری ناپایدار این مقدار در 7 نفر (3/23 درصد) و در گروه nstemi در 5 نفر (20 درصد) دیده شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد که هر چه وسعت درگیری عروق کرونر از لحاظ امکان وجود پلاک و درصد تنگی عروق بیشتر باشد، مقدار crp بیشتر افزایش می یابد؛ چرا که همان طور که در نتایج تحقیق ما نشان داده شد، در بیماران مبتلا به آنژین ناپایدار مقدار crp کمتر از دو دسته ی دیگر بود و می دانیم که از لحاظ تئوری در این دسته هنوز مقدار تنگی عروق در حدی نیست که باعث انسداد کامل و ایجاد انفارکتوس شود. همچنین مقادیر crp کمتر از 1 میلی گرم در لیتر در سندرم های کرونری حاد از فراوانی کمتری برخوردار است و حتی در stemi هیچ یک از مبتلایان، crp کمتر از این مقدار نداشتند. برعکس، مقادیر بیشتر از 3 میلی گرم در لیتر این فاکتور، ارزش بیشتری برای پیش بینی سندرم های کرونری حاد، به خصوص موارد همراه با انفارکتوس دارد.